به نام خدا

کهکشان مارپیچی NGC 3627 در فاصله‌ی حدود 30 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. تصویر ترکیبی زیر از داده‌های تلسکوپ چاندرا در پرتو X (آبی)، تلسکوپ فضایی اسپیتزر در فروسرخ(قرمز) و تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ بسیار بزرگ(VLT) به رنگ زرد تشکیل شده است. این داده‌ها نشان می‌دهد که در مرکز کهکشان، یک منبع قوی پرتو X وجود دارد که به احتمال زیاد حاصل از انرژی آزاد شده از فروریختن ماده در سیاهچاله‌ای ابرپرجرم است.

Credits: NASA/CXC/Ohio State Univ./C.Grier et al.; Optical: NASA/STScI, ESO/WFI; Infrared: NASA/JPL-Caltech

جستجویی در داده‌های پیشین تلسکوپ چاندرا نشان می‌دهد از 62 نمونه کهکشان نزدیک رصد شده، 37 نمونه مانندNGC 3627  دارای منبع قوی پرتو X در مرکز هستند. بیشتر این منابع مرکزی پرتو X احتمالا به وسیله یک سیاهچاله بسیار پرجرم به وجود می‌آیند. همچنین داده‌های تلسکوپ اسپیتزر نشان می‌دهد 7 مورد از 37 مورد، کاندیدای جدید سیاهچاله‌های ابرپرجرم هستند. با تایید نتایج پیشین چاندرا، این مطالعه نشان می‌دهد که درصد کهکشان‌هایی که میزبان یک سیاهچاله ابرپرجرم مرکزی هستند، بسیار بیشتر از داده‌های به دست آمده از رصدها در نور مرئی است. این نشان می‌دهد که توانایی کشف این سیاهچاله‌ها در پرتو X بیشتر از نور مرئی است زیرا نور تابش شده در ناحیه‌ی مرئی به مقدار زیادی به وسیله‌ی ماده‌ی میان‌ستاره‌ای جذب شده و یا در نور زیاد مرکز کهکشان گم می‌شود.

                   ارسالی توسط => سینا